Geluksmomenten en inzichten uit Kenia (deel 1)
Heb jij dat ook? Een vakantie of reis die je altijd bijblijft? Voor mij (Lianne) is dat mijn reis naar Kenia. Voor mijn NLP training ben ik in het voorjaar van 2022 tweeënhalve week in Kenia geweest. Een reis waar ik ontzettend veel van geleerd heb en een ervaring die ik al lange tijd met jullie wil delen maar telkens weer niet aan toe kwam. Tot nu.
Ik heb het schrijven van deze blog vrij lang voor mij uitgeschoven. Enerzijds omdat er tot op de dag van vandaag allerlei puzzelstukjes op zijn plek vallen. Anderzijds omdat nog niet alle stukjes van de puzzel op de juiste plek liggen. Dat gaf mij het gevoel dat zolang het verhaal niet compleet is, ik het verhaal niet kan delen. Ja, ik weet het: compleet is net zoals perfectie. Het bestaat niet. Dus bij deze vertel ik jullie het incomplete en verre van perfecte groeiproces van mijn Kenia avontuur.
Waarom ik mijn reis met jullie wil delen? Omdat ik denk dat wij allemaal ons eigen proces hebben. Door open te zijn over dit proces, kunnen we elkaar helpen en inspireren. Maar nog belangrijker: door ons authentieke zelf te zijn, leren kinderen dat zij dat ook mogen zijn.
Jouw authentieke zelf kan je alleen zijn door jouw leerproces aan te kijken. Denk je nu “Help, wat bedoel je daarmee?” Bekijk dan deze film.
Ritme tellen en de weg kwijtraken
De afgelopen jaren heb ik veel tijd in mijn hoofd doorgebracht. Ik leefde volgens mijn gedachten, wat resulteerde in het feit dat ik heel hard voor mijzelf was. Had ik hoofdpijn, dan was het al gauw “Lianne, stel je niet aan”. Aspirine erin en hup, weer door. Voelde een beslissing goed, dan kwam direct een stemmetje naar boven die vroeg of ik het wel zeker wist. Mijn manier om controle te houden.
Op een van de eerste dagen in Kenia, kregen wij een drum- en dansworkshop. Nog voordat de workshop begon, kwam er al een stemmetje opzetten. “Je bent minder soepel dan de Kenianen”. Gevolgd door andere stemmetjes die mij vertelde dat ik het niet kon of die vroegen wat er zou gebeuren als ik het verkeerd zou doen.
Het gevolg? Ik probeerde het ritme van de drums vanuit mijn hoofd te volgen. Ik begon het ritme te tellen maar zodra ik ook maar even uit het ritme was, was ik de weg volledig kwijt. Volgens de drummers moest ik het ritme voelen. “Just feel it! Feel it” riepen ze. Leuk, maar hoe doe je dat?
Stemmetjes gedag zeggen
Dankzij de workshop en het advies van de drummers, begon ik te leren om de
stemmetjes te parkeren. En wat er toen gebeurde, gaf mij zoveel inzicht. Zo begon ik gedachten te verliezen en emoties te voelen. Zowel blijdschap als verdriet. Ik voelde het allemaal en dat stelde mij in staat om steeds meer van het moment zelf te genieten.
Ik zag dingen waar ik anders geen ruimte voor had. Was ik blijven dwalen in mijn eigen gedachten dan had ik niet gemerkt hoe goed de koks waren. Het eten was werkelijk waar verrukkelijk! De omgeving was prachtig en de ontspanning heerlijk. Door in het moment te zijn, werd niks meer vanzelfsprekend en werden zelfs de kleinste dingen mooie herinneringen.
Dat laatste heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Ik geniet steeds vaker van de kleine mooie momenten in de kinderopvang. Zoals bijvoorbeeld twee kinderen die elkaar helpen bij het aantrekken van de schoenen of het trotse gezichtje van een dreumes die zelf zijn drinken heeft geregeld doordat de pedagogisch professional zijn gebaren heeft ondertiteld.
Gebeurt dit elke dag? Nee, zeker niet. Ik val nog regelmatig terug in mijn oude patroon en dan neemt mijn ratio het weer over van mijn gevoel. Het grote verschil is, dat ik dit sinds Kenia steeds sneller herken. Ik ben mij er meer bewust van waardoor ik het makkelijker kan doorbreken om daarna weer te gaan voelen.
Communicatie is net een boom. Waar is het bos?
Als er iets gebeurt, betrek ik dat vaak op mijzelf. Hoe had ik anders kunnen handelen? Wat deed ik waardoor de ander zo reageert? Tijdens mijn reis heb ik geleerd dat iedereen zijn/haar/hen eigen proces heeft en dat je dat bij diegene mag laten. Stiekem wist ik dit voor Kenia ook wel, maar weten is één en ernaar handelen is twee.
Zo weet ik nu dat wanneer iemand fel reageert, dat niks met mij te maken heeft. Wellicht trigger ik iets in het proces van die ander. De reactie is niet naar mij als persoon bedoeld. Net zo goed als dat de reactie van een ander iets in mijn eigen proces triggert. Ingewikkeld he? Er lopen zoveel processen door elkaar, dat het soms lastig is om door de bomen het bos te zien.
Tijdens de omgang met kinderen gebeurt dit ook. Wat is van het kind en wat is van jou als pedagogisch professional? Of wat is van de professional en wat is van de coach die de professional begeleidt? Het is niet gek dat we regelmatig met miscommunicatie te maken hebben.
Processen loskoppelen
Triggers zijn er overal en altijd. Als volwassen kunnen we verantwoording dragen voor ons eigen proces. Bij kinderen is dit anders. Kinderen hebben onze ondersteuning nodig. Een voorbeeld. Een peuter zit aan tafel en is continu aan het bewegen. Na verloop van tijd, roept de professional: “Zit nou toch eens stil.” Wiens proces is dit: kind of pedagogisch professional? Wat maakt dat het bewegen aan tafel een trigger is voor de professional?
Ander voorbeeld. De baby huilt. Mag dit het proces van de baby blijven of triggert het gehuil iets van onzekerheid of onmacht bij de ouder, verzorger of professional? Door processen los te koppelen, kan je de persoon tegenover je beter helpen. Je ziet de ander dan namelijk pas écht. Zonder jouw eigen bagage.
Er zijn vast situaties geweest waarbij iemand jou een oplossing aanbiedt waarvan jij dacht: “Leuk, maar dit helpt mij niet”. Dan is er geen sprake van loskoppelen. Iemand geeft antwoord vanuit zijn of haar eigen behoefte en niet vanuit die van jou.
Terug naar de huilende baby. De enige manier waarop je het kind kan helpen, is door jouw onzekerheid en onmacht los te laten. Door het proces los te koppelen, doorbreek je frustratie en verandert “tjongejonge, wordt nou stil” al heel gauw in “Ach kleintje, het zit allemaal niet zo lekker he?”
Volgende week meer…
Met deze twee inzichten begon mijn Kenia ervaring. En dat terwijl we pas net waren begonnen. Volgende week vertel ik jullie over de andere inzichten die ik heb opgedaan en neem ik jullie mee in een wandeling vol regen en een hoop modder.
